10 ερωτήσεις στον εικονογράφο Πέτρο Χριστούλια

Ο Πέτρος Χριστούλιας δεν είναι απλώς ένας εικονογράφος αλλά ένας πολυπράγμων καλλιτέχνης! Το μολύβι του έχει δώσει ζωή σε κόμικς για μικρούς και μεγάλους, σε πολλά παιδικά βιβλία αλλά έχει γράψει και ιστορίες, και μάλιστα για πολλά από αυτά τα έργα έχει βραβευτεί, και διδάσκει σε σχολή εικαστικών Τεχνών. Με τις ιδιότητες λοιπόν του εικονογράφου, του συγγραφέα αλλά και του μπαμπά μάς μιλάει για την τεχνική του, την επιλογή παιδικών βιβλίων και πολλά άλλα…

Ευχαριστούμε από καρδιάς τον Πέτρο Χριστούλια και του ευχόμαστε καλή επιτυχία στο νέο του εγχείρημα!

Πώς αποφασίσατε να γίνετε εικονογράφος και τι σας έκανε να ασχοληθείτε με το παιδικό βιβλίο;

Εικονογράφηση έκανα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Σίγουρα πολύ πριν αρχίσω να υπηρετώ αυτό το μέσο έκφρασης επαγγελματικά. Και η αλήθεια είναι ότι είχα ξεκινήσει σε αυτό τον χώρο από αρκετά μικρή ηλικία. Το πρώτο βιβλίο που είχα εικονογραφήσει εκδόθηκε όταν ήμουν 18 χρονών και από τότε δοκίμασα ένα μεγάλο φάσμα των διαφόρων εφαρμογών αυτής της τέχνης. Ανάμεσα σπούδασα ζωγραφική στην σχολή Καλών Τεχνών αλλά στα κόμικς και στο παιδικό βιβλίο βρήκα ένα πεδίο που μπορούσα να εκτονώσω μεγάλο μέρος της δημιουργικότητάς μου.

Τις ζωγραφιές σας τις κάνετε στο χέρι ή στον υπολογιστή; Πείτε μας λίγα λόγια για τη μέθοδο που ακολουθείτε.

Ο υπολογιστής πια είναι προέκταση του σώματός μας και του μυαλού μας. Είναι ένα εργαλείο που δύσκολα το αποφεύγεις, όχι μόνο γιατί διευκολύνει σε πάρα πολλά πράγματα αλλά γιατί πολλές φορές ανοίγει και νέους δημιουργικούς δρόμους. Εγώ δουλεύω, συνήθως, αρχικά στο χαρτί στη φάση που ψάχνω τη σύνθεση και την αφήγηση της εικόνας και μετά περνάω στον υπολογιστή, όπου συνεχίζω με το χρώμα και όποια άλλη επεξεργασία. Ο υπολογιστής και το ίντερνετ, επίσης, είναι ένα εργαλείο πάρα πολύ χρήσιμο για εργασία τεκμηρίωσης και αναφορών εικόνας που είναι βασικό μέρος της δουλειάς ενός εικονογράφου. Παρόλα αυτά, για εμένα που ξεκίνησα να δουλεύω σε έναν κόσμο πολύ λιγότερο ψηφιακό πάντα υπάρχει στο μυαλό μου η «κουζίνα» της ζωγραφικής την οποία προσπαθώ να εξομοιώσω στο ψυχρό περιβάλλον ενός προγράμματος.

Όταν δημιουργείτε έχετε στο μυαλό σας την αίσθηση και την άποψη του κοινού ή εκφράζεστε και απολαμβάνετε τη δημιουργία;

Φυσικά και έχω στο μυαλό μου την αίσθηση και την άποψη του κοινού, στο οποίο όμως θέλω να απευθυνθώ. Οι «περιορισμοί» που αυτή η διαδικασία μπορεί να σου βάλει είναι περισσότερο μια πρόκληση και μπορεί να σε προφυλάξει από ασάφειες, φλυαρίες και πολλά άλλα.  Για εμένα η δημιουργία δεν μπορεί να είναι αυτοικανοποίηση. Χρειάζομαι να απευθύνομαι κάπου. Και όταν το έργο ολοκληρώνεται και ο κύκλος κοινού και δημιουργού κλείνει τότε μόνο υπάρχει πραγματική αισθητική απόλαυση.

“Δεν πιστεύω να φοβάσαι!” του Βασίλη Παπαθεοδώρου – Εκδόσεις Καστανιώτη

Πιστεύετε πως ο στόχος της εικόνας είναι να αποτυπώνει τα λόγια και την υπόθεση με ακρίβεια ή να ελκύει το παιδί και να το ταξιδεύει μέσα από την κάθε σελίδα;

Νομίζω ότι μια καλή εικονογράφηση πρέπει να συμπληρώνει το κείμενο το οποίο επενδύει, αλλιώς είναι στείρα και βαρετή. Υπάρχουν και κατηγορίες παιδικών βιβλίων με ελάχιστο ή καθόλου κείμενο. Εκεί είναι πολύ ξεκάθαρο ότι η εικόνα σε ένα βιβλίο έχει πάντα τη δική της δύναμη.

Ποιο είναι το πιο δύσκολο/απαιτητικό κοινό; Τα μικρά, τα μεγαλύτερα παιδιά ή τα «πολύ μεγάλα παιδιά»;

Το κάθε κοινό έχει τις απαιτήσεις του. Βρίσκω απλώς το παιδικό κοινό πιο ειλικρινές με το τι ζητάει και απολαμβάνει. Από αυτήν την άποψη μάλλον το προτιμώ.

Ποιος χαρακτήρας ή ποια υπόθεση βιβλίου σάς δυσκόλεψε περισσότερο αλλά και ποιον απολαύσατε;

Ο Καπετάν-Νυχτερίδας είναι μέχρι τώρα ο χαρακτήρας μου πάνω στον οποίο έχω δουλέψει περισσότερο και αυτή την τριλογία κόμικ που προέκυψε την αγαπώ πολύ. Προσπαθώ όμως να βρίσκω απόλαυση σε κάθε δουλειά μου αλλιώς, όσο ψυχρά επαγγελματικά και να το δω, δεν μπορω να το κάνω.

Τι θα συμβουλεύατε γονείς και παιδιά κατά την αγορά ενός βιβλίου; Ποια είναι τα κριτήρια με τα οποία κατά τη γνώμη σας πρέπει να επιλέγουν βιβλία;

Εδώ και μερικά χρόνια μπορώ να μιλήσω όχι μόνο με την ιδιότητα του ανθρώπου που εμπλέκεται με το παιδικό βιβλίο αλλά και με αυτή του γονιού. Η δική μου προσωπική προσέγγιση λοιπόν έχει να κάνει με την ανάγκη κάθε φορά του παιδιού. Προσπαθώ να παρακολουθώ σε ποια φάση ανάπτυξης βρίσκεται και διαλέγω ένα περιεχόμενο που πιστεύω ότι θα το ωφελήσει και θα το διασκεδάσει. Και μόνο η διασκέδαση είναι αρκετός λόγος για εμένα. Φυσικά όταν διαλέγω εγώ αναπόφευκτα μπαίνει στην εξίσωση και το προσωπικό μου γούστο γύρω από την εικόνα. Βέβαια όταν πάμε πια μαζί με την κόρη μου σε ένα βιβλιοπωλείο έχει πάντα και την δική της άποψη που την ακούω σοβαρά.  

Διδάσκετε σε Σχολή εικαστικών Τεχνών. Πώς βιώνετε το ρόλο του εκπαιδευτικού;

Επειδή το μάθημά μου έχει τη μορφή εργαστηρίου, προσπαθώ η όποια πληροφορία-γνώση να περνάει στο παιδί μέσα από την εμπειρία και την δράση. Δεν θέλω να χάσουν την χαρά για κάτι που ξεκίνησε να τους αρέσει επειδή τα διασκέδαζε ως αποδέκτες. Φυσικά είμαι ο συντονιστής και ο βασικός μου ρόλος είναι να δώσω στα παιδιά ένα όσο γίνεται συγκεκριμένο πλαίσιο τόσο για να μην χαθούν όσο και για να μπορέσουμε να δουλέψουμε όλοι ομαδικά. Με ενδιαφέρει περισσότερο να καταλάβουν την διαδικασία της δημιουργίας ενός κόμικ και η τεχνική θα έρθει μέσα από την δουλειά. Θεωρώ ότι η τέχνη δεν διαφέρει από άλλους τομείς και το κάθε μέσο έκφρασης έχει την δική του γλώσσα που πρέπει να κατακτήσεις. Μετά πρέπει πάντα να έχεις κάτι να εκφράσεις και αυτό έχει να κάνει περισσότερο με την προσωπικότητά σου. Αλλά σαν γλώσσα και αυτό μαθαίνεται, αρκεί να έχεις αρκετό κίνητρο.

Τι θα συμβουλεύατε ένα παιδί το οποίο δημιουργεί κόμικς, ζωγραφίζει και θέλει να ακολουθήσει αυτόν το δρόμο;

Θα το συμβούλευα αρχικά να συνεχίσει να δημιουργεί αλλά δεν είναι απαραίτητο να συνδέει από μικρή ηλικία κάτι που του αρέσει με την επαγγελματική του δραστηριότητα στο μέλλον. Οι άνθρωποι εξελίσσονται και αλλάζουν και όπως για κάθε άλλη δραστηριότητα θα του έλεγα να την αναπτύξει όσο μπορεί και όταν θα φτάσει η στιγμή να επιλέξει κάποιο δρόμο, τότε θα ξέρει. Πιο σημαντικό είναι στις μικρές ηλικίες να αναπτύξουν μια ωραία και πολύπλευρη προσωπικότητα.

“Όνειρο Χριστουγέννων” του Φαίδωνος Κυριακού – Εκδόσεις Μάρτης

Πρόσφατα αναρτήσαμε ένα άρθρο στο weread.gr για τα οφέλη της ανάγνωσης κόμικς από παιδιά. Εσείς ως δημιουργός κόμικς ποια πιστεύετε ότι είναι αυτά; Πώς τα παιδιά θα ωφεληθούν αν βάλουν τα κόμικς στη ζωή τους;

Πρώτα από όλα θα διασκεδάσουν. Δεν πρέπει να υποτιμάμε την ωφέλεια της αισθητικής απόλαυσης. Μετά φυσικά επειδή πράγματι τα κόμικς είναι μια πολύ σύνθετη μορφή τέχνης μπορεί να αναπτύξουν διάφορα εργαλεία. Τόσο οπτικής αντίληψης όσο και αφηγηματικά. Παράδειγμα, όσο παρατηρούν τα καρέ σε ένα κόμικ σαν κομμάτια ιστορίας τόσο θα αρχίσουν να παρατηρούν και τα πλάνα σε μια ταινία  και να καταλαβαίνουν τα μυστικά του σκηνοθέτη.

Και μια τελευταία ερώτηση για τα μελλοντικά πλάνα και το τι να περιμένουμε από εσάς…

Αυτή την στιγμή είμαι σε μια αρκετά δημιουργική φάση γύρω από την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων για μικρές ηλικίες και μου αρέσει πολύ. Πάντα φυσικά συνεχίζω να κάνω παιδικά για μεγαλύτερα παιδιά. Όποτε έχω κάποια ευκαιρία είμαι σίγουρος ότι θα ξανακάνω και κάποιο κόμικ άλμπουμ. Πρόσφατα έγραψα και ένα δικό μου παιδικό βιβλίο μεγαλύτερης φόρμας που έχει μέσα πολύ προσωπικά βιώματα και εικόνες και πριν λίγο καιρό πήρα μια θετική απάντηση από έναν πολύ καλό εκδοτικό και τώρα ανυπομονώ να το εικονογραφήσω.

Τελευταίες κυκλοφορίες του:

“Μικρές ελληνικές ιστορίες” της Γιολάντας Χατζή από τις Εκδόσεις Καστανιώτη
“Δεν πιστεύω να φοβάσαι!” του Βασίλη Παπαθεοδώρου από τις Εκδόσεις Καστανιώτη
“Γυμνάσιουμ” της Μαριλίτας Χατζημποντόζη από τις Εκδόσεις Ψυχογιός
“Το μυστικό της κολλητής μου” της Μαρίας Ρουσάκη από τις Εκδόσεις Κέδρος

Έχει εικονογραφήσει επίσης τα βιβλία του Δημήτρη Σταματόπουλου από τις Εκδόσεις Forin Σταματόπουλος.

Ο Πέτρος Χριστούλιας διδάσκει στη σχολή Merso Art School στο Ν. Ηράκλειο.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ